Αυτή η τιμωρία του Προμηθέα, να τον δέσουν στον βράχο οι θεοί και κάθε μέρα να του τρώει τα σωθικά ένας αετός… δεν μου άρεσε ποτέ…
Τι κι αν όμως Προμηθέας είναι ο καθένας από εμάς…;
και έχει δεθεί στην γη από τους θεούς…
και κάθε μέρα τρώμε τα σωθικά μας με την κριτική, τις αντιπαραθέσεις και τον ανταγωνισμο…;
Τότε όμως θα ρωτήσετε, και εύλογα, ποιος είναι ο αετός….;
Ο αετός είναι το «εγώ» μας… που μας μαστιγώνει και καταβροχθίζει τα σωθικά μας κάθε φορά που κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους γύρω μας…
Αλλά μπορεί να πείτε ότι ο Προμηθέας ήταν απόλυτα μόνος στο μαρτύριό του…
Αυτό ακριβώς είναι που απαιτεί το «εγώ» από εμάς, για να μπορεί να μας δυναστεύει αιώνια χωρίς να υπάρχει ελπίδα ότι κάποιος ίσως μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από αυτήν την τυραννία…
Δηλαδή η πραγματικότητα των περισσότερων ανθρώπων, εξελίσσεται καθημερινά κάπως έτσι :
Το «εγώ», ενώ είναι αθέατο, (πάντα ενεργεί παρασκηνιακά), μόλις αντιληφθεί κάτι, το ονοματίζει, το ερμηνεύει, το συγκρίνει, το κρίνει, το αρέσει ή δεν το αρέσει, οπότε το κατατάσσει σε καλό ή κακό…
Με αυτόν τον τρόπο το «εγώ», δίνοντας χαρακτηρισμούς, με την συνεχή κριτική που ασκεί, παραμένει στην θέση του διοικητή της ύπαρξής μας…
κι έτσι μας «τρώει τα σωθικά»…
Μόνο με την άγρυπνη παρατήρηση και επίγνωση αυτής της διαδικασίας, έχουμε ελπίδα να υπερβούμε κάποια στιγμή το «εγώ» και να εισέλθουμε στην ευδαιμονία…
Θυμηθείτε: Μην_κρίνετε_ίνα_μη_κριθείτε…..
